Op deze pagina kun je alles stukjes vinden die ik wekelijks schrijf.
Wil je op de hoogte worden gehouden als er een nieuwe geplaatst wordt?
Stuur me een mailtje en ik zet je op de mailing lijst.
Wil je van de lijst af, dan kun je me ook gewoon een mailtje sturen.
www.bewustwordingsmomentjes@on.nl
Inhoud:
3 mei: Hoe klaar je de klus?
26 april: In de stilte hoor je het meest.
19 april: Door de ogen van een ander ziet alles er veel anders uit. Leer zelf te kijken.
12 april: Wat is waarde?
5 april: Ik ben blij dat ze zo'n goede beschermengel heeft.
29 maart: Wat een verschil met vroeger.
22 maart: Direct karma.
15 maart: Je hebt een geweten.
8 maart: Het is prima om een ander te helpen.
1 maart: Zet nou je masker maar af.
1 januari: In het nu leven.
3 mei:
Hoe klaar je de klus?
Je hebt van die mensen die allerlei wensen hebben, precies weten wat en hoe ze het willen,
en die er dan gewoon aan beginnen en het verwezenlijken.
Je hebt ook mensen die blijven dromen over dingen die ze wel veranderd zouden willen hebben
in huis, en daar blijft het dan bij.
Waar ligt dat aan en, hoe klaar je de klus?
Om iets te kunnen manifesteren zijn er vier fases te gaan:
1 Het idee, de inspiratie, de wens. Daar begint het mee.
Dit is een vrouwelijk principe.
2 De uitwerking: hoe moet het worden, welk materiaal, welke kleur, welke maat, enfin,
het moet in gedachten of op papier al vorm krijgen. Dit is een mannelijk principe.
3 Het faciliteren: het halen van het materiaal, gereedschap, of eventueel huren van gereedschap. Vrouwelijk principe.
4 De klus doen. De uitvoering, het maken. Mannelijk principe.
Nou betekent dit niet dat de vrouw het ene doet en de man het andere.
We hebben allemaal mannelijke en vrouwelijke energie in ons, en als dat in balans is,
zou je alle vier de fases moeten kunnen doen en dan lukt het.
Als het bij één van deze 4 fases stagneert, komt er niks van terecht.
Als je een leuk idee hebt, maar je werkt het niet uit, dan weet je al zeker dat het niks wordt.
Als je het idee uitwerkt en rond gaat kijken naar wat er allemaal mogelijk is,
welke kleuren beschikbaar zijn, wat je mooi vindt binnen het budget wat je te besteden hebt,
dan eventueel alles uittekent, dan krijg je vaak al het gevoel dat het heel mooi gaat worden,
en die emotie die je dan ervaart, helpt je erbij om het ook verder te gaan manifesteren.
Dan komt het verzamelen van het materiaal. Als je dat niet doet, kom je ook geen stap verder.
Je kunt het zelf gaan verzamelen, maar je kunt ook een bestelling doen. Dit is allemaal stap 3
En dan komt de klus. Als je er niet aan begint dan wordt het ook niks.
Sommige mensen hebben al jaren spullen liggen voor de klus waar ze nooit aan beginnen.
Die hebben de eerste drie stappen gedaan, maar dat is het dan ook.
De uitvoering laat op zich wachten.
Ik heb daar soms ook wel moeite mee. Het ontbrak me vaak aan energie om eraan te beginnen,
of zag er toch als een berg tegenop omdat het teveel was.
In zo’n geval kun je het in gedeeltes doen en er je tijd voor nemen.
Het hoeft niet ineens klaar. Als je je voorneemt om een klein stukje te doen,
lukt het veel gemakkelijker en heb je soms nog energie over om nóg een stukje te doen
en ben je heel tevreden over jezelf als het dan gelukt is.
Kom jij er nooit aan toe om je wensen te verwezenlijken? Kijk dan eens welke stap ontbreekt.
Of laat je het van een ander afhangen?
Als stap 1 ontbreekt, is er niks aan de hand. Je hebt dan geen wensen.
Als stap 2 ontbreekt, dan wil je wel iets, maar weet niet wat en hoe.
Of het maakt je allemaal niet uit. Hoe moet het dan wat worden?
Als stap 3 ontbreekt valt er niks te beginnen zonder spullen.
En bij stap 4 moet je er toch wel aan beginnen.
Stap 4 kun je eventueel door de vakman of klusser laten doen
die je bij stap 3 regelt. Als je goed kunt regelen, kun je ook vragen
of de klusser de spullen meebrengt die nodig zijn.
Maar dit werkt alleen als je goede afspraken maakt.
En zorg dan ook dat de koffie klaar staat.
#
26 april:
In de stilte hoor je het meest.
Naar je innerlijke stem luisteren is soms moeilijk.
Je hebt vragen genoeg, maar hoe kom je aan het juiste antwoord?
Op internet kun je van alles opzoeken, en vind je antwoorden.
Maar wat is het juiste antwoord? Iedereen kan er op zetten wat hij of zij wil.
De ene schrijft dit, terwijl de ander het tegendeel beweert. Je ziet dat steeds vaker.
En als je niet in het narratief, het verhaal meegaat,
wordt je al gauw uitgemaakt voor complotdenker. Maar welke versie is dan waar?
Daarom is het goed om beide kanten van het verhaal te horen.
Wat mij opvalt is, dat als er in de wereld iets heftigs gebeurt,
dat ze al la minute een schuldige aanwijzen. Achteraf blijkt dan dat dat niet waar is,
maar dat dit gebruikt wordt om een tegenaanval te kunnen doen,
om zo ‘de zaak aan het schijten te brengen’ om het zo maar te zeggen.
Veel mensen gaan in het verhaal mee en zo wordt de vijand geboren.
MAAR WAAROM ZOUDEN ZE DAT DOEN?
Om de mensen uit elkaar te drijven. EN WAAROM DAN?
Om eenheid onder de mensen te voorkomen. EN WAAROM DAN?
Omdat degene die dit bedenken ons onder controle willen houden. EN WAAROM DAN?
Omdat ze de macht willen over iedereen. EN WAAROM DAN?
Om de mensheid als slaaf te gebruiken. EN WAAROM DAN?
Omdat ze vinden dat we met teveel zijn, en dat beangstigt hen. EN WAAROM DAN?
Omdat zij, die het merendeel van al het geld bezitten, dat beetje dat over het volk verdeeld is
ook nog willen hebben. EN WAAROM DAN?
Om macht te hebben. EN WAAROM DAN?
Omdat ze zich onmachtig voelen. EN WAAROM DAN?
En nou komt het: Omdat wij mensen, als wij er achter komen wie we werkelijk zijn,
en wat we allemaal kunnen, veel machtiger zijn dan zij.
We kunnen dan creëren wat we wensen. Zij weten dat en kunnen dat zelf niet.
Daarom zijn ze uiterst bang dat wij het ons weer gaan herinneren.
En daarom worden we via allerlei bronnen gemanipuleerd en bang gemaakt
voor (onzichtbare) vijanden en gevaren.
Denk hierbij aan CO2, Covid, klimaatverandering, virussen enz.,
zodat wij door die angst al die ellende ‘onbewust’ gecreëerd hebben.
En dat houdt onze frequentie laag.
Als wij ons daarvan bewust worden, kiezen we er toch voor om een mooie wereld te creëren,
en worden we weer vrij.
Door alle toevoegingen in ons voedsel, fluoride in tandpasta, giftige stoffen in medicijnen, vaccinaties en cosmetica, rotzooi wat ze in de lucht sproeien,
proberen ze onze pijnappelklier uit te schakelen.
De pijnappelklier is de zender en ontvanger van de energetische wereld.
Dus probeer zo gezond mogelijk te leven en activeer je pijnappelklier weer,
zodat je weer verbinding kunt maken met de onstoffelijke wereld en andere dimensies.
Kijk die angstberichten op tv niet meer als je er gevoelig voor bent en ga in de stilte.
In de stilte hoor je het meest.
De stilte in jezelf.
Alle antwoorden zitten al in jezelf.
Als je ontdekt hoe je daar contact mee kunt maken, kun je bij alle informatie komen die er bestaat. Steeds meer mensen zijn ‘wakker’ aan het worden en ontdekken dit.
Maar je moet wel zoeken om te vinden.
Luister ook naar je ingevingen.
Dan zijn je helpers aan het woord.
#
19 april:
Door de ogen van een ander ziet alles er veel anders uit.
Leer zelf te kijken.
Dit is de tekst op een van mijn kaarten.
Hoe jij waarneemt heeft alles te maken met hoe je in de wereld staat.
Hoe je bent opgevoed, wat je allemaal geleerd hebt en wat je voor waar aangenomen hebt.
Alles wat je geleerd hebt hoeft nog niet waar te zijn.
Ze kunnen je van alles ‘wijs’ maken, maar is het dat dan?
Als je jong bent neem je vaak klakkeloos aan wat je ouders zeggen.
Mij hebben ze op oudejaarsavond eens wijsgemaakt dat als het die dag
om 12 uur ‘s nachts regent, dat er dan dropstaafjes uit de lucht vallen.
Als het sneeuwt poedersuiker, en als het hagelt toverballen.
Ik kon het niet echt geloven, en ik zag mijn vader lachen, maar ze bleven het volhouden.
En van je ouders verwacht je toch niet dat ze tegen je liegen? Wel dus.
Ze zullen het wel lollig gevonden hebben dat ik er in trapte, maar dat was alleen maar
omdat ik niet wilde en kon geloven dat ze logen tegen me.
Je wordt dan wel een illusie armer.
Op school wordt je ook veel wijsgemaakt, wat achteraf helemaal niet klopt.
Die hele geschiedenis en godsdienst is heel anders dan dat me verteld is.
De juffrouw zal ook wel gedacht hebben dat dat de waarheid was.
En de overheid bepaalt wel wat we allemaal moeten geloven en leren.
En zo worden we gevormd, 'geprogrammeerd.'
Maar als je zelf op onderzoek gaat, kom je er achter dat er weinig van klopt.
En dat is niet alleen wat je op school geleerd hebt, maar hoe alles in het leven verloopt.
Als je ziek was ging je naar de dokter en die maakte je wel beter met een pilletje.
Het is alleen symptoom bestrijding, en zonder dat pilletje was je ook wel beter geworden.
Veel mensen gaan van alles mankeren als ze eenmaal aan de pillen zitten.
Bijwerkingen waar je weer een nieuw pilletje voor krijgt, totdat je hele lichaam vergiftigd is.
Zo ook cosmetica. “Goed voor de huid” zeggen ze dan, maar het komt in de bloedbaan,
en je lever moet het allemaal maar zien te verwerken.
Overal zitten rare stoffen in, die we zo veel mogelijk zouden moeten vermijden.
Net als zonnebrand, wat ze de laatste tijd zo aan het promoten zijn.
Lees maar eens wat er in zit. En dan maar zeggen dat de zon gevaarlijk is.
De zon zorgt ervoor dat we vitamine D op kunnen nemen. Dat is beter dan de synthetische vorm. Gezond eten is tegenwoordig ver te zoeken.
In de supermarkten is zo ongeveer 90 % ultra bewerkt. Lees de etiketten maar eens.
En die reclames brengen het zo dat je denkt dat het gezond is.
Ook vertellen ze dat eieren van hobby kippen (die een goed leven hebben en lekker kunnen scharrelen) slecht zijn, en die uit de supermarkt goed. Ze zijn al begonnen met het vaccineren
van kippen, omdat ze willen dat we hoe dan ook die mrna binnen krijgen.
Het gaat ook niet gecontroleerd worden, want je weet niet welke eieren wel
en welke niet van gevaccineerde kippen af komen. Weet jij waarom?
Door de ogen van een ander ziet alles er heel anders uit. Leer zelf te kijken.
Dan kom je er achter dat het allemaal heel anders is. Neem niet alles aan wat er verteld word, maar kijk eens verder. Er zijn zo veel informatiebronnen.
Het nieuws is ook maar wat ze ons willen laten geloven.
Lees ook eens een andere versie, en voel dan wat klopt.
Je zult zien dat veel wat je voor waarheid hield precies andersom is.
Er komt de laatste tijd zo veel naar buiten dat je het wel moet gaan zien.
Het valt niet mee om je wereldbeeld om te draaien.
Je wordt dan weer een illusie armer.
Als je eenmaal ziet dat het niet klopt, ga je veel meer zien en is er geen weg meer terug.
Dus: durf jij in het diepe te springen?
#
12 april:
Wat is waarde?
Als je iets koopt, kost dat geld. Hoeveel dat is bepaalt de waarde.
Maar wat is waarde? En hoe bepaal je waarde?
Er zijn allerlei berekeningen die gebruikt worden om waarde te bepalen,
maar wat is het jou waard?
Soms is het maar nét wat de gek er voor geeft.
Je koopt iets omdat het goedkoop is, en dat vind je dan leuk. Veel voor weinig geld.
Maar soms vind je iets zo speciaal, dat je er best veel geld voor wil geven.
Dan is het je dat waard.
Ik denk dat het ook invloed heeft of je hard moet werken voor je geld.
Zo ervaar ik dat tenminste.
Ik heb banen gehad waar ik best hard moest werken en daarom ook een burn-out ontwikkelde. Als er dan iets gekocht moest worden wat veel geld kostte,
rekende ik uit hoe lang ik er voor zou moeten werken, en dan was het me dat vaak niet waard. Word je dan pinnig, of zuinig?
Als ik een dure steen uit de verzameling verkoop, heb ik ineens en in korte tijd geld verdiend.
Dan ben ik ook geneigd om het snel uit te geven, of er leuke dingen van te doen.
Dan voelt dat als extra. "Zo gewonnen zo geronnen" is het spreekwoord.
Vaak schrik ik van de prijzen tegenwoordig. En als ik al aan het idee gewend ben,
dat het zoveel kost, dan is het alweer verhoogd. Hebben jullie dat ook?
Het is vaak niet meer in verhouding.
Ik wil daar niet aan meedoen.
Ik kan ook de stenen die ik verkoop duurder maken, maar dat voelt niet goed voor mij.
Als ik opnieuw moet inkopen is het een ander verhaal. Dan moet ik het ook duurder inkopen.
Dan heb je nog het collectors item. Dat zijn meestal dingen waar er niet meer veel van zijn,
omdat het oud is of omdat er maar weinig van zijn.
En daarom willen de mensen het graag hebben. Koste wat kost.
En hoe denk jij over medailles en lintjes?
Je krijgt een lintje, omdat je zo veel jaren vrijwilligerswerk hebt gedaan.
Maar wat is nou een lintje? Net zoiets als een schoenveter, alleen daar kun je nog wat mee.
Het is 'de eer' maar ik vind het meer een belediging.
En dat wordt dan uitgereikt door een 'belangrijk persoon' met een topsalaris.
Mensen die zich zo lang inzetten voor hun medemens afschepen met een lintje.
Gebakken lucht is het.
Zo heb je ook emotionele waarde.
Dat is iets waar je veel waarde aan hecht, omdat het zoveel voor je betekent,
wat voor een ander rotzooi kan zijn.
Door de regeltjes die ze hebben gemaakt, mag ik met mijn diesel bus niet meer binnen de rondweg van Eindhoven komen. Ik moet altijd een stukje binnen de ring rijden om thuis te komen,
en daarom moet ik hem verkopen, anders krijg ik bekeuringen.
Je snapt wel hoe ik daarover denk. Het in ongeveer zo: ~!@#$%^&*()_+
Omdat we die bus 22 jaar geleden nieuw hebben gekocht en er veel mee hebben beleeft,
met vakanties e.d. heeft ie voor mij veel emotionele waarde.
Wat ie me waard is zal ik er niet voor krijgen, maar het moet wel redelijk zijn.
Ik neem met pijn in mijn hart afscheid.
Ik hoop dat de nieuwe eigenaar er net zoveel plezier aan zal beleven als wij deden.
En als hij of zij hem goed onderhoud, dan kan ie nog veel kilometers mee.
En zo gaan die dingen. Je moet loslaten.
Als mensen gaan verhuizen hebben ze ook veel spullen die overbodig worden.
Je kunt het dan allemaal wel weggooien, maar het is toch veel leuker om het weg te geven
of naar de kringloop te brengen, of laten brengen, zodat er andere mensen nog wat mee kunnen. Dan heeft het nog waarde, en ander mensen zijn er weer blij mee.
De afvalberg is toch al zo hoog.
Laten we die niet hoger maken met spullen die nog gebruikt kunnen worden.
#
5 april:
Ik ben blij dat ze zo’n goede beschermengel heeft.
Iedereen heeft een beschermengel, die je soms kan behoeden voor ongelukken.
Daar zul je vast wel eens van gehoord hebben. En toch gebeuren er ongelukken.
Heb je dan een slechte beschermengel? Nee! Ze nemen niet al het gevaar weg,
want anders zou je roekeloos in het leven kunnen staan.
Je hebt je eigen verantwoording en soms moet je van een ongeluk iets leren.
Dat gebeurt ook niet zomaar.
Als het je tijd nog niet is, kunnen ze wel eens ingrijpen.
Zo ook bij mijn zus.
Ze fietste over een druk kruispunt met het licht op groen.
Rechtdoor op dezelfde weg gaat voor afslaand verkeer, maar omdat het zo'n breed kruispunt is, hebben de automobilisten niet altijd in de gaten dat het dezelfde weg is.
Mijn zus fietste de kruising over, toen plotseling een auto en een motor in volle vaart haar naderden tot op een meter afstand.
Ze dacht: “Nou, dat was het dan,” toen ze als in een flits op de middenberm werd gelanceerd.
Een slag in haar wiel, maar ze was niet geraakt. Bijzonder hè?
Ook fietste ze een keer op een weg waar verderop een grote haakse bocht was.
Opeens hoorde ze een stem in zichzelf die schreeuwde: “STOP!”
Ze stopte maar wist niet waarom. Even later kwam de bus om die hoek,
maar nam de bocht zo ruim dat hij aan de, voor hem linkerkant van de weg een stoeprand mee pikte. Daar zou mijn zus op dat moment gefietst hebben.
Ik ben blij dat ze zo’n goede beschermengel heeft.
Ik zelf heb wel eens meegemaakt dat ik plotseling hard moest remmen omdat het verkeer ineens stil stond. In dacht het niet te kunnen halen om op tijd stil te staan,
maar het leek of er een seconde tussen gezet werd, een soort van time shift,
en ik stond nét op tijd stil. Heb jij wel eens zo iets meegemaakt?
Herinner jij je een bijzonder voorval dat logischerwijze niet zou kunnen?
Of heb je wel eens vaker zo iets gehoord?
Ik heb ook wel eens een filmpje op tv gezien van een vrachtwagen,
die dwars over de weg schaarde, omdat ie in de slip was geraakt.
Op de weg stond iemand. De vrachtwagen ging als het ware over die persoon heen,
maar toen ie voorbij die plek was, stond die persoon er nog gewoon.
Dit was normaal gesproken onmogelijk.
Dat is waarschijnlijk ook het werk van een beschermengel.
En zo worden we vaak geholpen door de ongeziene wereld.
Er is nog veel meer, maar dat is weer een ander verhaal.
#
29 maart:
Wat een verschil met vroeger
Ik stam nog uit een tijd dat we nog geen tv hadden.
Wel hadden we een Philips radio met van die draaiknoppen en druktoetsen.
Daarmee kon je de zenders opzoeken en afstemmen.
Er kwam muziek uit en er werden hoorspelen uitgezonden.
Dan werd er een verhaal verteld en er werden geluiden bij gemaakt, waardoor het nét echt leek. Ik heb later eens in een quiz gezien hoe ze dat deden.
De mensen in die quiz moesten een hoorspel van geluiden voorzien.
Dat gebeurde met een bakje grind, waar ze in konden stappen.
Dat was dan als iemand over het grindpad liep. Een ijzeren dunne plaat die,
wanneer je er mee schudde een geluid maakte dat op storm leek.
Een gieter met water kon de regen nabootsen.
Een plankje met scharnier die piepte als een piepende deur, enz. enz.
Als we ooit moesten opbellen, en dat gebeurde niet vaak, want bijna niemand had telefoon,
dan liepen we naar de telefooncel. Je moest er een kwartje ingooien en dan deed ie het.
Dat was vergeleken met nu best duur. Van een kwartje kon je een lekkere ijsco kopen,
die nu wel twee euro zou kosten.
Toen ik een jaar of zeven was overleed mijn oma en we erfden de tv.
Nu hoefden we niet meer naar de overburen om kabouter kandelaar te gaan kijken.
Op de woensdagmiddag en zaterdag kwamen er kinderprogramma’s.
Ken je ze nog? Ricky en Slingertje, Stuif en in, Ja zuster nee zuster, Pipo de clown en Mammaloe, Barend de beer, Swiebertje, Lassie, Skippie, Daktari, Flipper, enz. enz.
Op zaterdagavond kwamen er cowboyfilms op de Duitse zender en leuke shows
op de Nederlandse zenders. Toen ik een jaar of dertien was kwam de eerste kleuren tv.
Bij mijn vriendin aan de overkant hadden ze er een, en in ging bij haar Toppop kijken.
Sinds de kleuren tv, werden de cowboyfilms wel bloederiger.
Special effects kwamen er bij om het nog echter te laten lijken.
Nou voor mij hoeft dat niet, maar ja.
Hitchcock kon films heel spannend maken zonder bloed te zien.
Je zag het niet echt, maar je wist wel wat er gebeurde.
We speelden als kind ook veel buiten. Er woonden veel kinderen in onze straat,
en er was altijd wel iemand om mee te spelen.
Tegenwoordig zijn er de hele dag programma’s op tv en bij sommige mensen staat dat ding ook
de hele dag aan. Kinderen spelen veel minder buiten, maar zitten op hun kamer te gamen.
Dat is een soort van digitaal vechten. Tegenstanders uit de weg ruimen en zorgen dat je zelf
niet geraakt wordt. Anders moet je weer een nieuw leven aanspreken.
Zo’n beetje als in de echte wereld in oorlogstijd, maar dan achter je scherm.
En toen kwam de mobiele telefoon. Wat een gemak. Je hoeft niet meer naar de telefooncel,
niet meer naar de buren, niet eens meer uit je stoel op te staan, want je hebt hem bij je.
En tegenwoordig zit er een hele computer in je telefoon. Wat een verschil met vroeger.
Ook de aandoeningen zijn veranderd. Vroeger had je een kapotte knie van het vallen,
hadden mensen een tennisarm of voetbalknie of lasogen. Maar tegenwoordig hebben mensen een muisarm, telefoonduim, schermogen, (meestal vierkant) of een zonnebochel, dit is als de zon in je scherm schijnt, dan moet je krom voorover staan om in je eigen schaduw je scherm te kunnen zien. (zelf bedacht) Je zit ook constant in de straling en dat heeft ook gevolgen.
Er zijn mensen die heel gevoelig zijn voor straling, en je kunt het moeilijk ontwijken.
Pasgeleden zag ik een winkelbediende; een jonge vrouw die hoogzwanger was.
Ze droeg een trui met van die kangoeroezakken voorop. Daarin zat haar mobiele telefoon.
Tegen de baby aan. Dat kan nooit goed zijn. Ik dacht nog: “Moet ik haar er op attent maken?” maar mijn gevoel zei me dat niet te doen.
En zo zijn we omgeven door straling van wifi, masten, magnetron, pc, telefoons, robotmaaiers, robotstofzuigers, smartwatch, draadloze oordopjes airpods, smartmeters enz. enz.
Je kunt je hiertegen beschermen door constant in de buis van licht te zijn, door de oefening van de Schumann Resonantie. Ook kun je orgonite bij je dragen en in huis zetten.
Dat draagt bij aan het neutraliseren van de negatieve effecten van elektro magnetische straling. Op mijn andere website www.deherkimer.nl vind je orgonite die ik heb gemaakt.
Smartphones zijn ook behoorlijk verslavend, en liggen vaak op het nachtkastje op te laden
tijdens het slapen. Er zijn mensen die bij alles wat ze horen, hun smartphone raadplegen,
om te kijken wat die er van vindt. Maar is dat dan de waarheid? Wie stopt die informatie er in? Welke sites bezoek je? Wees kieskeurig met die informatie, want je wordt behoorlijk beïnvloed.
Een smartphone weet heel veel van je en door al die informatie kan je gemanipuleerd worden. Loop je in de stad en ga je richting je favoriete winkel, dan verschijnt er ineens een aanbieding
van die winkel. “Komt dat even goed uit” denk je dan.
Een smartphone kan je afluisteren, filmen en foto’s maken. Ook als ie uit staat.
Nog even en je kunt gekopieerd worden. Ze weten alles van je.
Ik hoorde van iemand die het met vriendinnen over zonwering had, dat er ineens een advertentie
over zonwering op het scherm kwam.
Nou kan het zijn dat je niets te verbergen hebt, maar een beetje privé mag toch wel hè?
Nou moet iedereen zelf weten of ie een smartphone heeft, meeneemt en gebruikt,
maar ik kan gelukkig nog steeds zonder.
Hier een filmpje over waarzeggerij.
#
22 maart:
Direct karma
Jullie weten waarschijnlijk allemaal wel wat karma is, hè?
Iets wat je een ander aandoet, krijg je weer terug, en als je goed voor een ander bent,
krijg je dat ook terug. Dat is dan positief karma.
Er zijn ook een aantal spreekwoorden die daar op slaan:
Wat gij niet wil wat u geschied, doe dat ook een ander niet.
Wie de bal kaatst, kan hem terugverwachten.
Boontje komt om zijn loontje.
Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in.
Wie goed doet, goed ontmoet.
Wat je zaait, zul je oogsten.
Als alle mensen dit zouden weten, zou de wereld er wel anders uitzien.
Nou hoorde ik laatst, dat, met de verandering van de frequenties, dat wat je een ander aandoet, drie keer zo erg terugkrijgt. De negatieve, maar ook positieve dingen.
Nou was ik een paar dagen met mijn zus en zwager naar Preston Palace.
Dat is onze favoriete minivakantie.
We waren in het zwembad, en mijn zus heeft nogal watervrees en houdt een soort schuim slang vast, terwijl ze zich door het water voortbeweegt.
Ik deed als plagerijtje met mijn middelvinger en duim een knikkerbeweging op het water,
zodat ze spatjes in haar gezicht kreeg.
Direct op dat moment begon de driekoppige slang water te spuiten,
recht in mijn gezicht. We moesten er flink om lachen.
Dit was wel een eyeopener hoewel ik ze op dat moment dicht kneep.
Dus wees gewaarschuwd en bedenk voordat je iets doet,
hoe dat voor die ander zou zijn, want je krijgt het drievoudig terug.
In mijn geval was dat wel duizendvoudig, maar wél duidelijk.
#
15 maart:
Je hebt een ‘geweten’.
Wat kan het toch raar lopen in het leven.
Toen ik kind was; als er iemand een hekel aan lezen had, was ik het wel.
Ik kreeg eens een boek van Puk en Muk in de peperkoekberg.
Het eerste wat ik deed was kijken hoeveel plaatjes erin stonden, en dat waren er maar een paar. Ik vond het een hele klus om door dat boek te komen.
Ongeveer net zo’n klus als Puk en Muk door die peperkoekberg heen moesten.
Stripverhalen vond ik wel leuk. We waren geabonneerd op de Sjors en daar stonden leuke strips in. Guust Flater, Sjors en Sjimmie, de Smurfen, Billie Turf, en nog meer.
Asterix en Obelisk stond er ook in, maar die las ik niet. Dat sprak me niet aan.
Ook kreeg ik eens een heel boek van Billie Turf, en een boek van Pinkie Pienter.
Dat was leuk. Voor school moest ik boeken lezen en er een uitreksel van maken.
Dat vond ik verschrikkelijk. Dan ging ik met mijn boekenlijst naar de bibliobus,
en zocht de dunste boekjes uit. Het maakte niet uit waar het over ging,
want ik had er toch een hekel aan. Het kon me niet boeien. Nee, lezen was niet mijn ding.
Totdat…ik het boek van quantum touch kocht. Die las ik in twee dagen uit.
Dat vond ik razend interessant. Daarna begon ik meer interesse te krijgen voor spiritualiteit,
en kocht het ene na het andere boek. Ik verslond ze.
Ik die tijd hoorde ik over de boeken van Josef Rulof. Iemand zei eens:
“Als je wil weten hoe het zit, dan moet je de boeken van Josef Rulof lezen,
te beginnen bij het boek, blik in het hiernamaals.”
Omdat ik van Godsdienstles niet veel had begrepen en ik wel wil weten hoe de wérkelijkheid is, kocht ik het boek en begon het te lezen.
Josef Rulof werd tijdens zijn slaap bezocht door een lichtwezen, Alcar genaamd.
Terwijl zijn lichaam in bed bleef, ging hij met zijn astrale lichaam met Alcar mee naar de onstoffelijke wereld waar hij als het ware een rondleiding kreeg. Dit gebeurde heel vaak.
Hij kreeg uitleg hoe alles in elkaar zat, welke realiteiten er allemaal zijn.
Waar mensen terechtkomen als ze zijn overleden, en hoe ze aan gene zijde zich verder kunnen ontwikkelen. Er is geen hemel of hel, zoals we geleerd hebben.
Je gaat gewoon naar de realiteit waar je op bent afgestemd.
Uiteraard komen mensen die goed voor de ander zijn geweest op een mooiere plek
dan misdadigers. Maar zelfs de zwaarste criminelen kunnen aan gene zijde inzicht krijgen,
spijt betuigen, veranderen en uiteindelijk alsnog goed terechtkomen.
Als je aan de andere kant terechtkomt, krijg je heel je leven te overzien.
Wat je hebt gedaan, gezegd, en zelfs gedacht. De goede, maar ook slechte dingen.
Ook voel je hoe dat de ander ‘geraakt’ heeft. In positieve én in negatieve zin.
Je kunt dan een besluit maken om hetgeen je een ander aangedaan hebt in een volgend leven
zelf te ervaren, en zo kan je dan slachtoffer worden.
Nou moet je niet zeggen als iemand iets ernstigs is aangedaan: “eigen schuld dikke bult”
nee, maar je kunt er wel anders tegenaan kijken.
Je leeft vele levens, en we zijn allemaal heel veel verschillende figuren geweest,
waaronder ook criminelen, misdadigers en zelfs moordenaars.
Dit is misschien moeilijk voor te stellen. Je hebt een ‘geweten’.
Je weet inmiddels wat goed en kwaad is. En dat geweten ontstaat door ervaringen uit vorig levens, of dit leven. We moeten ook niet oordelen, want wie weet wat je zelf ooit gedaan hebt.
Er zijn ook geen slechte mensen. Mensen doen slechte dingen.
We zijn hier allemaal op aarde om de weg terug naar de eenheid te vinden en ervaringen op te doen, bewust te worden en spiritueel te groeien.
En niet alleen op aarde, we hebben ook levens gehad op andere planeten.
Misschien kun je het je niet voorstellen, maar er zijn mensen die het nog weten.
Dus de buitenaardsen zijn als het ware verre familie van ons.
Het leven dat we nu leven op aarde is maar een heel klein stukje van het geheel.
Als je zoekt kun je veel informatie vinden van wat er nog meer is.
Er is veel informatie op internet en er zijn veel boeken geschreven.
Ik had vroeger nooit kunnen denken dat ik zelf een boek zou schrijven.
Het is een boek met allerlei verschillende onderwerpen, van alles een beetje.
Om je nieuwsgierig te maken waardoor je verder gaat zoeken.
Om inzicht te krijgen in bepaalde situaties, om anders tegen situaties aan te kijken.
Om bewust te worden van… Of als herkenning. Het boek heet uiteraard: “bewustwordingsmomentjes.”
#
8 maart:
Het is prima om een ander te helpen
Een kale boom staat in het park, Het is een hele hoge eik.
De takken zijn dik en vertakken zich uit.
De verdeling van de takken volgens de rij van Fibonacci.
En zo staat hij daar mooi te zijn. Hij wacht op de zon.
Als het weer warmer gaat worden, kiest hij een moment om zijn knoppen open te laten springen en de blaadjes langzaamaan tevoorschijn te laten komen.
Net zoals een vlinder uit zijn cocon komt.
Als de blaadjes zich ontvouwen worden ze met vocht gevuld en kunnen ze zich strekken.
De vlinder moet door zich uit zijn cocon te worstelen een inspanning leveren,
die nodig is om zijn vleugels op te pompen, zodat ze stevig worden en zich kunnen strekken.
Dit proces moet ie zelf doormaken.
Als een vlinder hierbij geholpen wordt, blijven zijn vleugels zwak en kan hij niet vliegen.
Zo kun je door ‘te helpen’ het tegenovergestelde bereiken.
Denk daar maar eens bij na, als je iemand helpt.
Soms moeten mensen dingen meemaken, en door ermee om te leren gaan groeien ze,
zijn ze weerbaarder en worden ze bestendig tegen dergelijke situaties.
Leren ze er mee om te gaan. Als je op zo’n moment ‘helpt’ door het over te nemen,
leren ze er niks van en gaat zo’n soort situatie vaker op zijn of haar pad komen,
om het alsnog te kunnen leren. Als dit dan vaak voorkomt, worden ze alleen maar onzekerder,
en hebben ze er niet van geleerd. Dit geldt voor jong en oud.
We blijven heel ons leven door leren.
En hoe meer we leren, niet uit een boekje of op school, maar van situaties die we meemaken,
hoe beter we ermee om kunnen gaan en hoe zelfstandiger we worden,
en dat is een heel fijn gevoel.
Het schijnt, dat we, al voordat we geboren worden, hebben gekozen
welke lessen we in dit leven willen leren. En die moet je je niet laten ontnemen door anderen.
Hoe goed ook bedoelt. Nou zou je bijna denken dat helpen negatief is,
maar dat is het niet hoor. Het is prima om een ander te helpen, maar neem niet alles over,
want hoe meer je overneemt, hoe minder zelfstandig die ander wordt.
Die ander wordt dan afhankelijk van je. Voor sommige mensen is dat wel een fijn gevoel,
want dan zijn ze nodig en worden ze gewaardeerd. Maar doe je er goed aan?
Door precies zo veel te helpen, zodat de ander het toch zelf kan doen,
zij het op een aangepaste wijze, blijft die ander in zijn of haar kracht en dán help je pas echt.
Laat die ander zelf zijn lessen leren en zijn of haar eigen verantwoording houden.
En dat geldt ook voor jezelf.
Probeer alles eerst zelf en leer daarvan.
#
1 maart:
Zet nou je masker maar af.
Op een van mijn kaarten staat: Welk masker draag jij om jezelf niet te hoeven zijn?
Zet hem af en laat zien wie je bent.
Hoeveel mensen dragen er niet ‘een masker?’ Wie is er nou écht zichzelf?
En kun je wel jezelf zijn in deze wereld?
Veel mensen doen zich anders voor dan dat ze zijn.
Ik denk dat ze dit doen om zich aan te passen.
Anders val je op, anders val je buiten de boot. Maar is dat erg?
Ik weet nog goed dat ik jong was, zo rond de pubertijd.
Dan vind je het heel belangrijk hoe de mensen tegen je aan kijken.
Dan moet je nog een ‘image’ opbouwen. Hoe kom ik over? Waar identificeer ik me mee?
Ik had in die tijd een vriendje die spijkerbroeken droeg,
en naar muziek van The Golden Earring luisterde, want dát was het.
Je had in die tijd ook soul muziek, en daar hoorde dan weer van die wijde soul broeken bij.
Enfin, ik had een lap denim gekocht en een lange broek gemaakt.
Ik was erg blij met mijn eerste ‘spijkerbroek’,
maar mijn vriendje zei dat het geen echte was, geen merk.
Ik heb hem toch met plezier gedragen, ook zonder merk.
Een generatie na mij werd dat met die merken nog veel belangrijker.
“Anders hoorde je er niet bij”, werd er dan gezegd. Waarbij?
Het is maar waar je in trapt. Mag je jezelf dan niet zijn?
Ik denk dat het voor veel mensen belangrijk is om bij de kudde te horen.
Dat geeft een gevoel van zekerheid.
Maar iedereen is uniek en heeft zijn eigen voorkeur voor kleding, muziek, sport,
creativiteit, spel, kleuren, drank, eten, vakantieland, enz. enz.
En als ik dit leuk vind, hoef jij dat nog niet leuk te vinden en andersom ook.
Als we allemaal hetzelfde moeten zijn, wordt het maar een saaie boel.
Iedereen heeft ergens talent voor, en ben daar blij mee.
Laten we vooral onze talenten ontwikkelen en er goede dingen mee doen.
En vooral, accepteer jezelf zoals je bent. Dan heb je geen goedkeuring van anderen nodig.
Durf af en toe eens dat masker af te zetten en laat zien wie je werkelijk bent.
Dan pas leren we elkaar écht kennen.
Misschien wordt de kudde dan kleiner, maar wél hechter.
Vandaag begint carnaval en zetten veel mensen hun maskers op.
Als wie ga jij?
Ik zei vroeger wel eens als grapje: “Ik ga als mezelf, dan herkennen ze me niet.”
Dus, zet nou je masker maar af.
#
22 februari:
Hoe kijk jij naar foto’s?
Een aantal jaren geleden kwam Lupo, een soort herdershond uit Roemenië,
die geadopteerd was door iemand in de buurt,
op de woensdag een paar uurtjes bij ons om op te passen.
Toen Lupo in Nederland aankwam was hij broodmager en nogal angstig.
Hij wist meteen wie zijn nieuwe baasje was en gaf zijn vertrouwen aan haar.
Om hem ook aan andere mensen te laten wennen kwam Lupo dus regelmatig bij ons.
Het had even tijd nodig om te wennen, maar Peter was daar wel goed in en geduldig mee.
Toen ik thuiskwam van mijn werk, hing ik mijn jas aan de kapstok en deed de gangdeur dicht.
Dat had ik volgens mij beter niet kunnen doen, want toen kreeg Lupo het gevoel
dat ie er niet meer uit kon. Hij was tenslotte door de voordeur naar binnen gekomen.
Door die deur zou ze hem ook weer ophalen.
Sindsdien, als ik thuiskwam van mijn werk, stond Lupo meteen op en ging in de gang liggen.
Hij wilde de deur in de gaten kunnen houden.
Ik heb in die tijd foto’s van hem gemaakt en op de foto was duidelijk de angst in zijn ogen te zien. Het straalde er van af. De tijd verstreek en Lupo begon vertrouwen te krijgen
en aan zijn nieuwe omgeving en de mensen te wennen.
Met een kluifje kon je al veel bereiken, want hij lustte altijd wel wat,
en zo begon hij mij ook te vertrouwen.
En wat ik nou zo raar vind: als ik jaren later naar diezelfde foto kijk,
zie ik geen angst meer in zijn ogen. Hoe komt dat?
Heb jij zoiets ook wel eens meegemaakt?
Van de week hoorde ik van iemand die haar kinderfoto in de kamer heeft staan,
dat ze zichzelf de laatste tijd op die foto ook anders waarneemt.
De uitdrukking van het gezicht is veranderd.
Hoe kan dit? “Een foto is een foto” kun je zeggen, “die verandert niet”.
Maar waarom zie je het dan wel zo?
Zou het zo zijn dat je er zelf ‘met andere ogen’ naar kijkt omdat je zelf bent veranderd?
Of is het zo dat als je naar een foto kijkt, je misschien automatisch ‘verbinding’ maakt
met de persoon of het dier, hoe die op dat moment is?
Als ik met dieren communiceer, kijk ik ook naar de foto om ‘verbinding’ te maken.
Dan sluit ik mijn ogen en ‘zie’ ik, hoe het dier zich gedraagt, en ik zie wat van zijn omgeving. Meestal niet veel, maar precies dat wat ik moet overbrengen.
Zou het dan zo zijn, dat je niet alleen ‘kijkt’ naar een foto, maar meteen waarneemt?
Deze week keek ik naar een foto van een hond die al naar de andere wereld is,
en ik kreeg het gevoel van aanwezigheid, alsof ie er was.
Maak jij ook wel eens zulke dingen mee? Let daar maar eens op.
Ik heb het gevoel dat de sluiers tussen de werelden steeds dunner worden.
#
15 februari:
Binnenkort is het weer Carnaval
De feestdagen zijn al weer even achter de rug.
We hebben een keer sneeuw gehad en verlangen al weer naar de lente, tenminste ik wel.
Voor mij mag die winter afgelopen zijn.
Als ik zou mogen kiezen, zou ik de winter inkorten en de lente en de zomer wat langer maken. Maar zo werkt dat niet. Alles op zijn tijd. Binnenkort is het weer carnaval.
Dat wordt vooral hier in het zuiden gevierd.
Vroeger, ik was bijna vijftien jaar, vroeg een vriendin uit onze straat me,
of ik mee bij de dansmarietjes wilde. Ik wist het niet, maar mijn moeder zei:
“ja, dat is leuk, moet je doen”, en daarom deed ik het maar.
Op woensdagavond was het trainen en ik mocht bij mijn vriendin achterop haar mobilette,
en zo gingen we naar het trainen. Dat was de eerste keer dat ik een café binnenkwam.
Het voelde een beetje onguur. Het rook naar rook en bier, en er zaten mannen aan de bar
die niet helemaal helder waren. Achter het café was een zaaltje waar we oefenden.
Het ging best simpel: we leerden wat danspassen, en de afspraak was,
dat het voordansmarietje, die tegenover ons danste, een pas vier keer deed,
en dat wij dán die pas deden. Het kon niet moeilijk zijn.
Als zij dan weer een andere pas deed, ook weer vier keer, vielen wij weer in.
Het ging op muziek zoals koning voetbal, de radetzkymars en nog meer.
Als er iets te doen was met de vereniging, mocht ik altijd met mijn vriendin
en haar ouders mee met de taxi, dus het was wel veilig. Ik hoefde niet alleen over straat.
Als het dan carnaval was, gingen we vier dagen naar onze ‘residentie’.
Soms gingen we met een bus naar andere carnavalsverenigingen.
‘Dweilen’ noemden ze dat. We kregen dan ook vaak een ‘onderscheiding’
van die andere vereniging, en zo liep je na verloop van tijd met tien kettingen rond,
met allerlei attributen. Onze vereniging heette ‘de kruiers’ en die onderscheiding
was een houten kruiwagentje. We hadden een leuke groep meiden,
en hadden er ook wel lol in. Na vier dagen carnaval was je wel total loss,
en als je ’s avonds, nee ’s nachts thuiskwam, stonk je helemaal naar de rook.
Ik ben er twee seizoenen bij geweest, en toen gingen een paar meisjes er onderuit,
en had ik er ook geen zin meer in. Een paar jaar later, toen ik verkering had met Peter,
gingen we in Lieshout, waar ik destijds woonde, en waar we altijd op stap gingen,
naar de carnaval. Er was maar weinig carnavalsmuziek, het was gewoon disco, net als anders.
De meisjes waren allemaal verkleed als Madonna, en de jongens als Rambo. Er werd met glazen gegooid en ik vond er niks aan. Dat is geen carnaval.
Er waren meisjes, die vlak voor de carnaval hun verkering uit maakte,
om tijdens die dagen te kunnen doen wat ze wilden, en met wie dat ze dat wilden,
en na de carnaval was het weer ‘aan’. Rare bedoening hé?
Ik had voor ons beide een zwarte kiel gemaakt met witte franjes, en op de zijkant van zwarte broeken witte franjes gezet, en voor ons allebei een soort van zwarte cowboyhoed gemaakt,
ook weer met witte franjes. Dat was wel leuk. Ja, dat verkleden vond ik wel leuk,
en soms zie je hele leuke creaties rondlopen. Op een gegeven moment gingen we niet meer uit,
en vierden we ook geen carnaval meer. Dan hoeft het niet meer. Wat kun je met de jaren toch veranderen hé? Er zijn nog genoeg mensen die nog wel ieder jaar gaan. Dat zijn de échte.
Die hebben er nog steeds plezier in. Als jij er eentje van bent,
dan wens ik je alvast hele fijne carnavalsdagen enne
Alaaf!
1 januari 2024
Een mooie dag om deze website online te zetten.
In het NU leven:
Het nieuwe jaar is weer begonnen.
het oude achter je laten en het nieuwe omarmen.
Gaat dat lukken? we zullen het gaan zien.
Herinneringen blijven toch in je gedachten komen en ook denk je aan morgen.
In het NU leven is nog niet zo eenvoudig.
Je moet toch je boodschappen halen en soms moet je afspraken maken.
Maar een afspraak maken kun je ook in het NU doen, en boodschappen kun je ook in het NU halen.
Ja, eigenlijk valt het wel mee om in het NU te leven. Je moet er gewoon NU met je aandacht bij zijn en beseffen dat het altijd NU is.
MAAR...
af en toe moet je toch tijd besteden om je verleden te verwerken. Je gedachten zijn dan terug in de tijd en soms kan je uren zitten malen.
Ook dat hoort erbij. Je hersenen kraken en je krijgt er het bijbehorende gevoel bij.
Op dat moment "leef" je in het verleden. Je moet het een "plekkie" geven.
Soms moet je dingen als het ware "herbeleven" en dat kan zwaar zijn.
Je moet het gevoel "doorleven" niet wegduwen maar er gewoon laten zijn.
Iedere keer als je zo'n periode achter de rug hebt kom je weer in het NU en ben je toch weer een stukje verder in het verwerken en kun je er anders tegenaan kijken.
Langzaamaan en stukje bij beetje wordt het voor je gevoel minder heftig, al blijven de feiten hetzelfde. Je bent dan zelf veranderd. Je kan er beter mee omgaan.
Je kijkt er anders tegenaan. Je bent dan sterker geworden.
Ik denk dat dit zo vaak gebeurt totdat alles verwerkt is.
Dan wordt het een herinnering zonder pijn.
#